ساخت پليمر دوگانه حامل مولكول هاي قطبي و غيرقطبي

اين پليمر دوگانه داراي ويژگي هايي است كه آن را به يك وسيله حمل عالي تحويل دارو و تركيبات شيميايي تبديل كرده است. طي چند دهه اخير، تحقيقات روي هيدروژل¬ها به طور وسيعي صورت گرفته است. مفهوم رايج هيدروژل براي كاربرد بيولوژيك اولين بار در سال 1960 به¬كار گرفته شد و بعد از آن مصارف پزشكي و دارويي بسيار قابل توجهي پيدا كرد. كاربرد وسيع هيدروژل¬ها مربوط به خصوصيت منحصر به فرد آن¬ها در بروز رفتار حدواسط جامد و مايع مي¬باشد. به علت خصوصيت هيدروفيل زنجيره¬هاي پليمري، هيدروژل¬ها قادر به نگه¬داري مقدار زيادي آب در ساختارشان بوده و زيست سازگاري آن¬ها نتيجه محتواي بالاي آب و خصوصيات سطحي آن¬ها مي¬باشد. به علاوه؛ هيدروژل¬ها مواد متنوعي هستند زيرا انتهاي زنجيره آن¬ها مي¬تواند با دست كاري صناعي تغيير يابد، كه اين كار منجر به بهبود و تغيير خصوصيات فيزيكي، شيميايي، مكانيكي و بيولوژيكي آن¬ها و همچنين ايجاد كاربردهاي جديدشان شود. واژه هيدروژل به منظور توصيف يك شبكه سه بعدي متشكل از پليمرها يا صمغ¬هاي هيدروفيل كه در آب حل نمي¬شوند اما در آب تورم مي¬يابند، به¬كار مي¬رود. اين شبكه سه بعدي از طريق اتصال زنجيره¬هاي پليمري به واسطه پيوندهاي شيميايي و يا پيوندهاي فيزيكي تشكيل مي¬شوند. به منظور تكامل يك سيستم پيشرفته؛ ايمني، زيست تخريب پذيري، ظرفيت بارگيري و كنترل رهايش از جمله خصوصيات مهم هيدروژل¬ها هستند كه نياز به بهينه شدن دارند. در نهايت بايد در نظر داشت كه اهميت مطالعه هيدروژل¬ها؛ فقط ساخت فرمولاسيون جديد منحصر به فرد نيست. بيشتر از آن ساختن فرمولاسيون¬هاي بهتر از انواع موجود است كه خصوصيات و عملكرد آن¬ها بهبود يافته باشد.